Ο Anthony Bourdain, ο αμερικανός σεφ, συγγραφέας και παρουσιαστής που άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στον παγκόσμιο γαστρονομικό χάρτη, υπήρξε περισσότερο από ένας τηλεοπτικός σταρ της κουζίνας. Στα βιβλία του –από το «Kitchen Confidential» μέχρι τα ταξιδιωτικά του ημερολόγια– κατέγραψε τις εμπειρίες του και ανέδειξε πόλεις που, κατά τη γνώμη του, καθόριζαν την ταυτότητα της παγκόσμιας γαστρονομίας.
Η Νέα Υόρκη υπήρξε αναπόφευκτο σημείο αναφοράς. Εκεί ξεκίνησε την καριέρα του, ανάμεσα σε κουζίνες που λειτουργούσαν ασταμάτητα και σε εστιατόρια που συγκέντρωναν κουλτούρες από κάθε ήπειρο. Για τον Bourdain, η πόλη αυτή ήταν μια συμπύκνωση όλου του κόσμου: από τις πίτσες του Μπρούκλιν μέχρι τα κινέζικα της Τσάιναταουν, η Νέα Υόρκη αντιπροσώπευε την αληθινή παγκοσμιοποίηση στο πιάτο.
Στην Παρίσι, ο Bourdain είδε την πόλη όπου «οι άνθρωποι ξέρουν να τρώνε». Δεν έκρυψε ποτέ την αγάπη του για τα γαλλικά μπιστρό, τις παραδοσιακές μπουκιές σε μικρά καφέ και την απλότητα με την οποία οι Παριζιάνοι προσέγγιζαν το κρασί, το ψωμί και το τυρί. Η Γαλλία, για τον ίδιο, ήταν σχολείο τεχνικής και κουλτούρας, ένας τόπος όπου η μαγειρική συναντούσε τη φιλοσοφία της καθημερινής απόλαυσης.
Η Τόκιο ήταν για τον Bourdain ένας άλλος κόσμος. Περιέγραφε την Ιαπωνία ως «σύμπαν με δικούς του κανόνες», όπου η αφοσίωση στην τελειότητα συναντούσε τον σεβασμό στην παράδοση. Από το σούσι που παρασκευαζόταν με τελετουργική ακρίβεια μέχρι τα ταπεινά ράμεν μπαρ, έβλεπε στην Τόκιο το ιδανικό παράδειγμα πειθαρχίας και δημιουργικότητας στην κουζίνα.
Η Χανόι, πρωτεύουσα του Βιετνάμ, κατείχε ξεχωριστή θέση στην καρδιά του. Εκεί βρήκε, όπως έλεγε, την αλήθεια της τροφής του δρόμου. Το phở, οι αχνιστές σούπες με νουντλς, και τα πιάτα με βότανα και φρέσκα υλικά του θύμιζαν ότι η γαστρονομία δεν ανήκει μόνο στα ακριβά εστιατόρια, αλλά και στις γωνιές μιας πόλης όπου οι άνθρωποι τρώνε καθημερινά.
Στη Βαρκελώνη, ο Bourdain αναγνώριζε μια έκρηξη δημιουργικότητας. Η πόλη, με τις αγορές της και τη μεσογειακή της ταυτότητα, του φαινόταν σαν ένα εργαστήριο γεύσεων που ισορροπούσε ανάμεσα στην παράδοση και την πρωτοπορία. Οι tapas, τα τοπικά κρασιά και η ζωντανή κουλτούρα φαγητού στους δρόμους της Καταλονίας ήταν για εκείνον παράδειγμα αυθεντικότητας.
Τέλος, η Πόλη του Μεξικού αποτελούσε για τον Bourdain την καρδιά μιας κουζίνας βαθιάς και πολυσύνθετης. Η μεξικανική γαστρονομία, έγραφε, ήταν «μια κουζίνα σοβαρή, τολμηρή και ειλικρινής». Από τα tacos al pastor μέχρι τα πολύπλοκα mole, αναγνώριζε την ιστορική της ρίζα και τον σεβασμό στις τοπικές παραδόσεις.